2020 Boże Narodzenie

bardzo Bogu zależy na człowieku: "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał" (J 3,16). Narodzenie Chrystusa, dokonane w ukryciu, niemal w całkowitej tajemnicy, stało się świętem powszechnym, wykraczającym swoim oddziaływaniem daleko poza świat chrześcijański. Przynajmniej na kilka dni przemienia ono oblicze ziemi przynosząc pokój, pojednanie, wzajemną życzliwość, otwartość na bliźnich. Dzięki temu została objawiona prawda o powszechnym braterstwie i godności każdego człowieka, bez względu na różnice kulturowe, rasowe, społeczne czy intelektualne.

Uroczystość Bożego Narodzenia, jako drugie co do ważności święto w liturgii chrześcijańskiej, poprzedza wigilia, czyli nocne czuwanie będące przygotowaniem do świętowania narodzin Mesjasza. Wigilia korzeniami sięga tradycji starotestamentalnej, gdzie poprzedzała uroczystości szabatu; w Nowym Testamencie wigilie poprzedzały obchód świąt. Bożonarodzeniowa Wigilia stanowi kulminacyjny punkt przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich. Wieczerza wigilijna jest uwieńczeniem oczekiwania i początkiem przeżywania tajemnicy Wcielenia. Wspólna modlitwa, odczytanie fragmentu Pisma Świętego mówiącego o narodzeniu Zbawiciela, przełamanie się opłatkiem mają coś z charakteru sakramentalnego, przyczyniającego się do głębokiego przeżywania radości Betlejemskiej Nocy. Po zakończeniu wieczerzy wigilijnej, śpiewając kolędy, oczekujemy na Pasterkę - uroczyste spotkanie przy żłóbku Pana całej rodziny parafialnej.

W ciągu wieków powstał zwyczaj celebrowania trzech Mszy Świętych w uroczystość Narodzenia Pańskiego. Poszczególne z nich, wedle kolejności dotarcia do stajenki przez aniołów, pasterzy i królów nazywano analogicznie anielską, pasterską i królewską – a więc nasza Pasterka to według dawnej symboliki Kościoła Msza anielska. Trzy Msze Święte to hołd złożony Świętej Trójcy. Ponadto mają przypominać one o potrójnym przyjściu Chrystusa. Przewodnią myślą pierwszej Mszy Św. jest tajemnica Wcielenia – przyjęcia ludzkiego ciała przez odwieczne Słowo z Maryi Dziewicy. W związku z tradycją, według której wierzono że Pan Jezus narodził się o północy, zawsze sprawuje się ją o tej porze, co jest wyjątkowym przywilejem tej świętej nocy. Druga Msza Św., celebrowana 25 grudnia o świcie, przypomina uczestniczącym w niej o narodzeniu Chrystusa w ich sercach. Odnosi się także do narodzenia Pana – Światłości świata, o którym przypomina wstające słońce. W trzeciej Mszy Św., odprawianej w ciągu dnia, dostrzega się pamiątkę odwiecznego narodzenia Syna z Ojca lub też przypomina o Jego przyjściu w chwale na końcu czasów.

Uroczystość Bożego Narodzenia posiada swoją oktawę, trwającą do 1 stycznia. Liturgiczny okres Bożego Narodzenia kończy się świętem Chrztu Pańskiego, obchodzonego w niedzielę po Uroczystości Objawienia Pańskiego, w tym roku liturgicznym przypada to 10 stycznia. W dniu chrztu Jezus został przedstawiony przez swojego Ojca jako Syn posłany dla dokonania dzieła zbawienia. Misję Chrystusa potwierdza swym świadectwem Bóg Ojciec. Z nieba daje się słyszeć głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Łk 3, 22). W tym wydarzeniu mamy też pierwsze w historii świata pojawienie się w postaci widzialnej całej Trójcy Świętej: Bóg Ojciec przemawia, Syn Boży jest w postaci ludzkiej, a Duch Święty pojawia się nad Nim w postaci gołębicy. Święto Chrztu Pańskiego z jednej strony objawia nam Jezusa jako umiłowanego Syna Bożego, posłanego przez Ojca w mocy Ducha Świętego dla zbawienia człowieka, z drugiej zaś strony kieruje uwagę na rzeczywistość naszego chrztu.

Ozdoby bożonarodzeniowe w kościele oraz śpiew kolęd pozostają z nami aż do święta Ofiarowania Pańskiego (2 lutego). Jest to pozostałość kalendarza przedsoborowego, który dopiero w Ofiarowaniu Pańskim widział koniec bożonarodzeniowych obchodów. Kalendarz liturgiczny po Soborze Watykańskim II został zmieniony, natomiast tradycje pozostały. (na podstawie: niedziela.pl, liturgia.pl)

Życzymy, aby wraz z przyjściem Syna Bożego na świat, wstąpiła w nasze serca nadzieja na lepsze jutro. Niechaj te Święta upłyną nam w zdrowiu, spokoju i rodzinnej atmosferze. Niech w miejsce niepewności, lęku i zniechęcenia zagości w naszych duszach pokój oraz ufność w Bożą dobroć i miłosierdzie. „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania” (Łk 2, 14).                                                                                        FB