updated 5:26 PM CET, Mar 25, 2024
Proboszcz

Proboszcz

Adwent 2018

foto
 
Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego „adventus”, które oznacza przyjście. Dla starożytnych rzymian słowo to oznaczało oficjalny przyjazd cezara. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana.

Pierwsze wzmianki na temat Adwentu jako okresu przygotowania do świąt Bożego Narodzenia pochodzą z IV w. W Rzymie zwyczaj ten znany był od VI w. i obejmował cztery tygodnie przed świętami. Przez pewien czas Adwent był okresem postu, co dalej jest zachowywane w liturgii wschodniej.
Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w Polsce, są Roraty.
To msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny, jest odprawiana zwykle bardzo wcześnie rano. Wierni, często w ciemnościach przenikniętych blaskiem trzymanych w ręku świec, wraz z Maryją czekają na wybawienie jakie światu przyniosły narodziny Zbawiciela. W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Wyjątkiem jest III niedziela Adwentu – tzw. niedziela „Gaudete” (radujcie się). Obowiązuje w niej różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia.
 
 
 
 
 
 
Czytaj więcej: https://nto.pl/adwent-2018-kiedy-sie-zaczyna-i-ile-trwa-adwent-co-to-jest-adwent-i-jakie-sa-jego-symbole-czy-w-adwencie-obowiazuje-post/ar/13699684

 

Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny

1 listopada Kościół obchodzi radosną uroczystość Wszystkich Świętych. W tym dniu czcimy tych wszystkich, którzy swoje życie przeżyli w łączności z Chrystusem, idąc Jego drogą i naśladując Go. Chodzi nie tylko o tych, którzy są powszechnie znani i otaczani kultem (np. św. Faustyna, św. o. Pio, bł. Matka Teresa z Kalkuty, św. Teresa z Lisieux, św. Jan Paweł II i wielu innych), ale także o tych, którzy pozostają anonimowi.

Ewangelia wg św. Mateusza 5,1-12a.
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.

Odpust Św. Franciszka

Święty Franciszek z Asyżu

Św. Franciszek - Jan Bernardone - przyszedł na świat w 1182 r. w Asyżu w środkowych Włoszech. Urodził się w bogatej rodzinie kupieckiej. Jego rodzice pragnęli, by osiągnął on stan szlachecki, nie przeszkadzali mu więc w marzeniach o ostrogach rycerskich. Nie szczędzili pieniędzy na wystawne i kosztowne uczty, organizowane przez niego dla towarzyszy i rówieśników. Jako młody człowiek Franciszek odznaczał się wrażliwością, lubił poezję, muzykę. Ubierał się dość ekstrawagancko. Został okrzyknięty królem młodzieży asyskiej. W 1202 r. wziął udział w wojnie między Asyżem a Perugią. Przygoda ta zakończyła się dla niego niepowodzeniem i niewolą. Podczas rocznego pobytu w więzieniu Franciszek osłabł i popadł w długą chorobę.

Święty Franciszek z Asyżu W roku 1205 uzyskał ostrogi rycerskie (został pasowany na rycerza) i udał się na wojnę, prowadzoną między Fryderykiem II a papieżem. W tym czasie Bóg wyraźniej zaczął działać w życiu Franciszka. W Spoletto miał sen, w którym usłyszał wezwanie Boga. Powrócił do Asyżu. Postanowił zamienić swoje bogate ubranie z żebrakiem i sam zaczął prosić przechodzących o jałmużnę. To doświadczenie nie pozwoliło mu już dłużej trwać w zgiełku miasta. Oddał się modlitwie i pokucie. Kolejne doświadczenia utwierdziły go w tym, że wybrał dobrą drogę. Pewnego dnia w kościele św. Damiana usłyszał głos: "Franciszku, napraw mój Kościół". Wezwanie zrozumiał dosłownie, więc zabrał się do odbudowy zrujnowanej świątyni. Aby uzyskać potrzebne fundusze, wyniósł z domu kawał sukna. Ojciec zareagował na to wydziedziczeniem syna. Pragnąc nadać temu charakter urzędowy, dokonał tego wobec biskupa. Na placu publicznym, pośród zgromadzonego tłumu przechodniów i gapiów, rozegrała się dramatyczna scena między ojcem a synem. Po decyzji ojca o wydziedziczeniu Franciszek zdjął z siebie ubranie, które kiedyś od niego dostał, i nagi złożył mu je u stóp, mówiąc: "Kiedy wyrzekł się mnie ziemski ojciec, mam prawo Ciebie, Boże, odtąd wyłącznie nazywać Ojcem". Po tym wydarzeniu Franciszek zajął się odnową zniszczonych wiekiem kościołów. Zapragnął żyć według Ewangelii i głosić nawrócenie i pokutę. Z czasem jego dotychczasowi towarzysze zabaw poszli za nim.

24 lutego 1208 r. podczas czytania Ewangelii o rozesłaniu uczniów, uderzyły go słowa: "Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski" (Mt 10, 10). Odnalazł swoją drogę życia. Zrozumiał, że chodziło o budowę trudniejszą - odnowę Kościoła targanego wewnętrznymi niepokojami i herezjami. Nie chcąc zostać uznanym za twórcę kolejnej grupy heretyków, Franciszek spisał swoje propozycje życia ubogiego według rad Ewangelii i w 1209 r. wraz ze swymi braćmi udał się do Rzymu. Papież Innocenty III zatwierdził jego regułę. Odtąd Franciszek i jego bracia nazywani byli braćmi mniejszymi. Wrócili do Asyżu i osiedli przy kościele Matki Bożej Anielskiej, który stał się kolebką Zakonu. Franciszkowy ideał życia przyjmowały również kobiety. Już dwa lata później, dzięki św. Klarze, która była wierną towarzyszką duchową św. Franciszka, powstał Zakon Ubogich Pań - klaryski.

Święty Franciszek z Asyżu Franciszek wędrował od miasta do miasta i głosił pokutę. Wielu ludzi pragnęło naśladować jego sposób życia. Dali oni początek wielkiej rzeszy braci i sióstr Franciszkańskiego Zakonu Świeckich (tercjarstwu), utworzonemu w 1211 r. W tym też roku Franciszek wybrał się do Syrii, ale tam nie dotarł i wrócił do Włoch. W 1217 r. zamierzał udać się do Francji, lecz został zmuszony do pozostania we Włoszech. Uczestniczył w Soborze Laterańskim IV. Z myślą o ewangelizacji pogan wybrał się na Wschód. W 1219 r. wraz z krzyżowcami dotarł do Egiptu i tam spotkał się z sułtanem Melek-el-Kamelem, wobec którego świadczył o Chrystusie. Sułtan zezwolił mu bezpiecznie opuścić obóz muzułmański i dał mu pozwolenie na odwiedzenie miejsc uświęconych życiem Chrystusa w Palestynie, która była wtedy pod panowaniem muzułmańskich Arabów.

Święty Franciszek z Asyżu W 1220 r. Franciszek wrócił do Italii. Na Boże Narodzenie 1223 r., podczas jednej ze swoich misyjnych wędrówek, w Greccio zainscenizował religijny mimodram. W żłobie, przy którym stał wół i osioł, położył małe dziecko na sianie, po czym odczytał fragment Ewangelii o narodzeniu Pana Jezusa i wygłosił homilię. Inscenizacją owego "żywego obrazu" dał początek "żłóbkom", "jasełkom", teatrowi nowożytnemu w Europie. 14 września 1224 r. w Alvernii, podczas czterdziestodniowego postu przed uroczystością św. Michała Archanioła, Chrystus objawił się Franciszkowi i obdarzył go łaską stygmatów - śladów Męki Pańskiej. W ten sposób Franciszek, na dwa lata przed swą śmiercią, został pierwszym w historii Kościoła stygmatykiem.

Franciszek aprobował świat i stworzenie, obdarzony był niewiarygodnym osobistym wdziękiem. Dzięki niemu świat ujrzał ludzi z kart Ewangelii: prostych, odważnych i pogodnych. Wywarł olbrzymi wpływ na życie duchowe i artystyczne średniowiecza. Trudy apostolstwa, surowa pokuta, długie noce czuwania na modlitwie wyczerpały siły Franciszka. Zachorował na oczy, próby leczenia nie przynosiły skutku. Zmarł 3 października 1226 r. o zachodzie słońca w kościele Matki Bożej Anielskiej w Asyżu. Kiedy umierał, prosił, by bracia zwlekli z niego odzienie i położyli go na ziemi. Rozkrzyżował przebite stygmatami ręce. Odszedł z psalmem 141 na ustach, wcześniej wysłuchawszy Męki Pańskiej według św. Jana. W chwili śmierci miał 45 lat. W dwa lata później uroczyście kanonizował go Grzegorz IX.

Powitanie Nowego Proboszcza

Zgodnie z Dekretem Kurii diecezjalnej w Drohiczynie .

Ks. Krzysztof Napiórkowski został mianowany proboszczem parafii Domanowo (z dniem 1 września 2018 r.) i zwolniony z urzędu proboszcza parafii Jabłonna Lacka (z dniem 31 sierpnia 2018 r.)

Proboszcz został wprowadzony przez ks. prał. dr Janusz Łoniewski i powitany przez młodzież i przedstawicieli parafii.
Oraz wspaniały zespół ludowy Mianka - który uświetnia zawsze nasze uroczystości.

DOŻYNKI PARAFIALNE

Święto Plonów, Wieńce – ludowe święto połączone z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych. W czasach przedchrześcijańskich – etniczne święto słowiańskie, przypadające w okresie równonocy jesiennej. Współcześnie obchodzone zwykle w jedną z niedziel po zakończeniu żniw. Uroczysta Msza Święta o godz. 12.  Jak również pożegnanie naszego Księdza Proboszcza.

Trzecia Rocznica Koronacji

Trzecia Rocznica Koronacji oraz odpust  Matki Bożej z Góry Karmel 

O godzinie 1200 zostanie odprawiona uroczysta Msza odpustowa, która będzie głównym punktem odpustu i obchodów III rocznicy Koronacji. Przewodniczyć jej będzie  Ks. bp Tadeusz Pikus.

Góra Karmel kojarzy nam się z biblijnym miejscem, w którym prorok Eliasz pokonał 450 kapłanów Baala w publicznym sporze duchowym, który przyniósł im klęskę i zgubę, jak trafnie to opisano w Biblii (1Krl 18:19–40). To również tutaj Eliasz posłał swego sługę na sam szczyt aż siedem razy, by sprawdził, czy nadchodzi deszcz po wielu latach suszy, która zakończyła się wtedy, gdy oznajmił: „Oto obłok mały, jak dłoń człowieka, podnosi się z morza!” (1Krl 18:44).

Górę Karmel, która wznosi się na wysokość 546 m n.p.m., możemy odnaleźć na wybrzeżu Morza Śródziemnego w Izraelu. Jej wapienne skały w formie urwisk robią niezwykłe wrażenie. Rozpościera się z niej widok na miasteczko Hajfa.

Nazwa Karmel, w języku hebrajskim „Hakkarmel” oznacza „ogród” słynący w czasach starożytnych z przepięknej, bujnej zieleni (Iz 35:2). Znana jest ona również dzisiaj z bujnie kwitnących kwiatów, krzewów i pachnących ziół. Taki był urok i czar tego miejsca, że porównywano go z urokiem i wdziękiem młodej panny z Pieśni Salomona (Pieśń nad Pieśniami 7:5).

Obecnie góra ta przyjmuje różne nazwy, takie jak: Antelope-Nose, Har Karmel, Święta Góra, Jebel Kurmul, Mar Elyas, Mount of User, Rosh-Kedesh.

Pochodzenie tytułu Matki Bożej z Góry Karmel

Tytuł Matki Bożej z Góry Karmel sięga aż do czasów pustelników, którzy zwykli mieszkać na znanej i błogosławionej górze w czasach Starego Testamentu. Tam to pobożna i prowadząca bardzo surowy tryb życia wspólnota modliła się w oczekiwaniu na pojawienie się Dziewicy-Matki, która przyniesie wybawienie ludzkości, podobnie jak prorok Eliasz wstąpił na Górę Karmel, by modlić się do Boga o wybawienie Izraela, który cierpiał w owym czasie z powodu okropnej suszy.

Eliasz „wszedł na szczyt Karmelu i pochyliwszy się ku ziemi, wtulił twarz między swoje kolana” (1 Krl 18:42). Wytrwał w swojej modlitwie i jak już wyżej wspomniano wysłał swego sługę siedmiokrotnie na szczyt góry, by sprawdził, czy nie ma żadnych oznak zwiastujących nadchodzący deszcz. Eliasz nigdy nie tracił nadziei i za siódmym razem usłyszał dobrą nowinę: „Oto obłok mały, jak dłoń człowieka, podniósł się z morza!”(1 Krl 18:44). Wkrótce potem ulewne deszcze spadły na wyschniętą ziemię i Izraelici zostali wybawieni.

Zapowiedź pojawienia się Matki Bożej

Eliasz ujrzał obłok jako symbol Matki Bożej, o której była mowa w proroctwach Izajasza (Iz 7:14). Pustelnicy za jego przykładem również modlili się o nadejście długo wyczekiwanej Matki Bożej, która miała być matką Mesjasza. Stało się to ich duchową misją.

Teologowie widzieli w tym małym obłoku postać Matki Bożej, która przyniesie wybawienie w siódmym roku świata. Jak chmury powstają z morza pozbawione ciężaru i zasolenia, tak Maryja pojawi się z ludzkiego rodu, wolna od wszelkich skaz.

Opierając się na tekście L’Institution Des Premierem Moines,  który najbardziej oddaje ducha Karmelu, jego najstarszą i mistyczną tradycję, Eliasz miał widzieć w obłoku cztery tajemnice Boże dotyczące narodzin Matki Bożej.

 

 

31 maja: Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – Boże Ciało

Pan Jezus idzie ulicami naszych miast i wsi - Boże Ciało.

Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W jednym z francuskich klasztorów zakonnica o imieniu Julianna wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widocznej plamy koloru czarnego. Nie rozumiała tego więc zwróciła się do przełożonej. Ta jednak wyśmiała ją. Wtedy siostra Julianna zaczęła się modlić o zrozumienie tego widzenia i pewnego dnia usłyszała głos oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które miałoby umocnić wśród ludzi wiarę w prawdziwą obecność Jezusa pod postacią chleba Eucharystycznego. Jednak władze kościelne sceptycznie odniosły się do widzeń prostej zakonnicy. Ale w 1263 roku w Bolsenie, niedaleko Rzymu miało miejsce niezwykłe wydarzenie. Mający wątpliwości w wierze ksiądz odprawiając Mszę Św. podczas łamania hostii zauważył, jak na białe płótno korporału zaczęła sączyć się krew. Dopiero wtedy papież Urban IV wprowadził w Rzymie takie święto, a papież Jan XXII w XIV wieku nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się w katedrze w Orvietto niedaleko Bolseny. W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 roku w diecezji krakowskiej. Dopiero wiek XVI przyniósł tak bogate obchody z jakimi spotykamy się do dziś szczególnie na polskiej wsi.

 

NIEDZIELA WIELKANOCNA 2018

 

  Święto Wielkiej Nocy to czas otuchy i nadziei,
czas odradzania się wiary w siłę Chrystusa i w siłę człowieka.
Życzę, aby Święta Wielkanocne przyniosły radość,
pokój oraz wzajemną życzliwość.
By stały się źródłem wzmacniania ducha.   

 

Triduum Paschalne 2018

Wielki Czwartek - pierwszy dzień Triduum Paschalnego to czas wspominania męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Wielki Czwartek to także Dzień Kapłana - według nauki Kościoła, w tym dniu został ustanowiony sakrament Kapłaństwa oraz Eucharystii.
Jak również czas refleksji i zadumy nad naszym życiem nie tylko doczesnym .
Nawiązując do kazania wygłoszonego na Mszy Świętej rozpoczynającej TRIDUUM PASCHALNE.  Zastanówmy się czy będziemy mogli pokazać dzieciom  NASZ własny PAMIĘTNIK. I będzie w nim również wspomniane nasze przeżycie tego wspaniałego Wielkiego Tygodnia. Duchowej uczty z Bogiem. 
Adorując Najświętszy Sakrament przeniesiony do kaplicy adoracji, zwanej "Ciemnicą" (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy)
rozważ te słowa skierowane do Ciebie :

Gdy widzimy, co ludzie wyprawiają z Kościołem, z Chrystusem żyjącym w Eucharystii, ze Mszą świętą, Ewangelią, Krzyżem, mówimy, że Bóg był bardzo odważny, powierzając to wszystko ludziom.

-Stefan Wyszyński kard

Subskrybuj to źródło RSS

Godziny

Niedziele i Święta: 9:00 ; 12:00 ; 10:30 w kaplicy św. Alberta 

Dni Powszednie w Sanktuarium  1700  
W pierwszy piątek i sobotę godzina 1700

W okresie wakacyjnym Dni Powszednie w Sanktuarium  700; 730