2021 Wielka Sobota

najpiękniejszej i najważniejszej liturgii całego roku, należącej już do Niedzieli Zmartwychwstania. Kościół modli się w noc paschalną, aby Bóg dał wiernym udział w paschalnym dziele zbawienia. Liturgia rozpoczyna się przed kościołem, gdzie ma miejsce obrzęd poświęcenia ognia. Kapłan rozpoczyna słowami: „Drodzy bracia i siostry, w tę najświętszą noc, w którą nasz Pan Jezus Chrystus przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa swoje dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na czuwanie i modlitwę. Jeśli tak będziemy obchodzić pamiątkę Paschy Pana, słuchając słowa Bożego i sprawując święte obrzędy, możemy mieć nadzieję, że otrzymamy udział w zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i razem z Nim żyć będziemy w Bogu”. Od poświęconego ognia zapala się paschał - symbol Chrystusa zmartwychwstałego. Następnie ze śpiewem „Światło Chrystusa” wnosi się zapalony paschał do ciemnego kościoła, który stopniowo rozświetla się zapalanymi od paschału świecami zgromadzonych wiernych. Wyraża to moc Chrystusa, który rozświetla światłem swojej łaski ciemności naszych grzechów. Teraz wszyscy zebrani, trzymając w rękach zapalone świece, słuchają śpiewanego przez kapłana najpiękniejszego hymnu uwielbienia Boga za odkupienie człowieka przez Chrystusa - Orędzia Wielkanocnego, rozpoczynającego się słowami: „Weselcie się już, zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się, słudzy Boga! Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!”. Po jego zakończeniu następuje rozbudowana Liturgia Słowa - lekcjonarz podaje dziewięć czytań: siedem ze Starego Testamentu i dwa z Nowego. Czytane Słowo Boże jest syntezą historii zbawienia. Mówi ono o stworzeniu świata i człowieka, o przejściu Izraelitów przez Morze Czerwone, o zapowiedzi nowych czasów, o tym, że Chrystus raz powstawszy z martwych, więcej już nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy, a my przez chrzest jesteśmy włączeni w Jego śmierć i zmartwychwstanie. Przed Ewangelią uroczyście intonuje się radosne „Alleluja”, obwieszczające światu zmartwychwstanie Chrystusa. Odczytany potem fragment Ewangelii mówi o spotkaniu przy pustym grobie niewiast z aniołem, który obwieszcza im powstanie Chrystusa Pana z martwych (Mk 16, 1-7). Po krótkiej homilii następuje liturgia chrzcielna. Usłyszeliśmy przed chwilą słowa św. Pawła: „My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6, 3-4). Do tych właśnie treści nawiązuje liturgia chrzcielna. Kościół naucza, że „chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego (…) Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania” (KKK 1213). Chrzest otwiera nam także drogę do pozostałych sakramentów. Na początek liturgii chrzcielnej wzywamy orędownictwa naszych świętych patronów, śpiewając Litanię do Wszystkich Świętych. Po jej zakończeniu kapłan dokonuje pobłogosławienia wody chrzcielnej przez modlitwę i zanurzenie w niej paschału. Następnie wszyscy trzymając w rękach zapalone od paschału świece odnawiają przyrzeczenia chrzcielne, wyrzekając się zła i składając uroczyste wyznanie wiary w Trójjedynego Boga. W ten sposób na nowo przypominamy sobie powzięte podczas naszego chrztu zobowiązania i prosimy Pana Boga, aby pomógł nam je wypełnić. Liturgię chrzcielną kończy pokropienie wodą święconą, które przypomina nam przyjęty chrzest. Liturgia Eucharystyczna tej nocy jest wielkim dziękczynieniem za wydarzenia paschalne, o czym mówi wypowiadana prefacja: „Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Ciebie, Panie, zawsze sławili, a zwłaszcza tej nocy uroczyściej głosili Twoją chwałę, gdy Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha. On bowiem jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata. On przez swoją śmierć zniweczył śmierć naszą i zmartwychwstając przywrócił nam życie”. Podczas rozdawania Komunii św. śpiewamy już radosne pieśni wielkanocne. Po zakończonej liturgii następuje jeszcze krótka adoracja przy Grobie Pańskim. Możemy wtedy w ciszy własnego serca rozważyć wszystkie wydarzenia paschalne, których byliśmy uczestnikami podczas tych świętych dni, podziękować Panu Bogu za dzieło zbawienia i poprosić Go, aby męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa nie były dla nikogo z nas daremne. (Na podstawie: brewiarz.pl, niezbednik.niedziela.pl)                             FB